Lekcje muzyki, nie mają na celu zmiażdżenia Was, drodzy czytelnicy, suchą terminologią, ani tym bardziej egzaminowanie kogokolwiek, mimo że słowo „lekcja” kojarzy się z chodzeniem do szkoły i oceną ze strony nauczycieli. Chciałabym po prostu przystępnie opowiadać Wam o muzycznych zjawiskach, czyniących bliskie mi utwory przełomowymi. Szukajmy więc wspólnie najczystszego piękna!
Od strony formalnej mamy tu do czynienia z trzema zwrotkami. Często poprzedzają je iście symfoniczne, instrumentalne cząstki. Namiastkę refrenicznej powtarzalności stanowią jedynie tytułowe wyrazy, przypieczętowujące każdą z symetrycznych (ośmiowersowych) zwrotek.
Gdy wybrzmi mniej więcej półtorej minuty instrumentalnego wstępu, po raz pierwszy odzywa się głos Tadeusza Woźniaka, dopytujący lirycznie, aczkolwiek sugestywnie: „co to było”, a następnie roztaczający przed nami bezkresny wachlarz poetyckich wizji. Akompaniują mu dźwięczne, klarowne motywy gitary klasycznej.
ak przystało na artystkę kompletną o bogatym wnętrzu, Kate Bush od zawsze szukała inspiracji do tworzenia piosenek w różnych artefaktach kulturowych. Bodźcem do napisania „Cloudbusting” była lektura książki „A Book of Dreams” autorstwa Petera Reicha.
Wstęp W zeszłym miesiącu przybliżałam Wam niekonwencjonalne, muzyczne zjawisko aleatoryzmu na przykładzie prawdziwej klasyki gatunku – zespołu The Beatles. Dziś natomiast chciałabym ocalić od zapomnienia jeden z najpiękniejszych polskich utworów – „Trawiaste przywidzenia” Krystyny Prońko.
