Niedawno rozmawialiśmy z Darią z The Party Is Over na messengerze o tym, czy to, co przeżywamy, to wynik zmian, czy już żałoby? Mija kolejny tydzień izolacji. Tak sobie siedzimy i rozmyślamy : co to będzie? Kiedy się ta epidemia skończy? Chcemy jak najszybciej wrócić do normalności. Ale czy mamy jeszcze do czego wracać? Czy to co nas czeka, będzie miało cokolwiek wspólnego z tym, co do tej pory znaliśmy? Może jeszcze nie do końca rozumiemy, że jesteśmy świadkami historycznego momentu. Że gdy w podręcznikach będą pisać o pokoleniu C, to będzie o nas. ZAGROŻENIE CZY SZANSA? Szukając informacji o procesie zmian, znalazłem taką ciekawostkę, że chiński symbol oznaczający zmianę, składa się z dwóch znaków, z których jeden to zagrożenie, a drugi szansa. Jak zmieni się świat i nasze życie? Jeszcze nie wiemy. Ale wiemy, że najlepiej być w tym razem. Potrzebujemy ze sobą teraz rozmawiać. Rozwiać nasze obawy. Dobrze, żebyśmy opierali się na sprawdzonych informacjach, żebyśmy byli uważni, obserwowali co się dzieje. Z tych naszych rozmów, z obserwacji, zacznie wyłaniać się nowa rzeczywistość, w której będziemy musieli stawiać pionierskie kroki. Podejmować wyzwania, sprawdzać i uczyć się na nowo. Rozmowa z wokalistką The Party Is Over pobudziła mnie do tych rozmyślań. Lubię ich szczerość i to, że o wątpliwościach mówią głośno. Mówią o obawach, ale i nadziejach, nie cisną na siłę, nie boją się, że świat o nich zapomni. Robią miejsce dla oddechu. Pytania, które zadałem Darii i Michałowi wniknęły ze wspomnianej rozmowy. WYWIAD Z ZESPOŁEM THE PARTY IS OVER Pan Winyl: Dlaczego macie opór przed graniem koncertów on-line? Daria: Chęć grania koncertów on-line była gdzieś w mojej głowie. Wiedziałam, że może to jakiś pomysł, ale podskórnie nie miałam siły tego robić. Mam poczucie, że ludzi teraz obchodzą inne rzeczy, że moja radość, która temu dotychczas towarzyszyła byłaby sztucznie pompowana. To uczucie dyskomfortu po prostu mnie zblokowało. Absolutnie nie mam problemu z tym, że ktoś prowadzi streama, sama byłam na jednym i było całkiem miło. Michał: Dla mnie koncert on-line z domu, to taka pocztówka z nad morza. Widząc morze mam ochotę zanurzyć stopy w wodzie. Stanąć na ciepłym piasku. Nie patrzeć na pocztówkę. Koncert dla mnie to przeżycie, to relacje z ludźmi. Na koncercie muzyka jest częścią całości, dla mnie, dla odbiorcy. Chcę pójść tam z przyjaciółmi, bawić się, słuchać, napić się piwa, po koncercie porozmawiać z artystami. Już sama droga na koncert jest ważna. A później after. Dla mnie, jako odbiorcy to są bardzo ważne elementy całej kultury koncertowej. Jednak nierozłączne. Pan Winyl: Czy to znaczy, że póki sytuacja się nie zmieni, to nie zobaczymy Was live? Choćby przez internet? Daria: Nie umiem jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. Na tę chwilę w ogóle nie chce tego robić. Koncert on-line daje mi wrażenie substytutu, który mnie smuci. Wpadam w nostalgię i tęsknię za prawdziwym koncertem. Wiem, że od strony artystycznej nie byłabym w stanie dać z siebie 100 %. Tej energii, za która tęsknie. Może to empatia, może głupota, ale uważam ze ludzie mogą mieć dość streamingowego zalewu bo
