Z pewnością jest to jedna z najpiękniejszych i najsmutniejszych okładek jakie istnieją. Myślę, że fantastycznie oddaje muzykę, jaka znajduje się na płycie. Niestety nie znalazłam informacji dlaczego akurat taka okładka. Według mojej wiedzy jest to obraz Giovanniego Bargoliona „Płacząca Dziewczynka”. Nie raz się zastanawiałam czy to po prostu spójność z muzyką sprawiła, że postawiono na ten obraz? Może Tibet ma jakieś specjalne upodobania do tego malarza? A może stoi za tym tajemnicza historia, gdy w Wielkiej Brytanii podczas zagadkowej fali pożarów z pożogi ocalały tylko obrazy płaczących dzieci. Nie mam pojęcia i jak zawsze podkreśla sam David Tibet, zazwyczaj gdy ktoś się czegoś doszukuje w jego pracy to… jest w błędzie.