DLA LUDZI MUZYKI
I jest! Album zespołu Koń “Pierwszy” na pięknym czerwono czarnym splatterze od Anteny Krzyku!
Na gitarze Sławomir Szudrowicz, którego znacie z Something Like Elvis. Acid Bluesowa przejażdżka po kosmicznych stacjach metra!
Zobacz wideo i przekonaj się, jaki kosmos czai się na tym czerwonym krążku winylowym!
Einsturzende Neubauten “Alles Wieder Offen” – czy brak pieniędzy na czynsz spowodował, że industrialna muzyka w wyk. EN brzmi tak jak brzmi? Dowiedz się więcej z wpisu Agnieszki Protas!
Moriah Woods pochodzi z Kolorado, USA, gdzie pracowała przy zbieraniu chmielu. W wolnych chwilach zajmowała się graniem akustycznego folku. Właściciel plantacji, na której była zatrudniona, miał problemy zdrowotne i musiał się poddać operacji. Okazało się, że najlepsi specjaliści są w Polsce. Dobrze się złożyło, bo i tak chciał odwiedzić województwo lubelskie znane ze swojego chmielu i zakupić tam maszyny rolnicze. W związku z tym poprosił, żeby w podróży towarzyszyła mu Moriah, koniecznie ze swoim banjo. Rekonwalescencja po operacji trwała miesiąc. W tym czasie Moriah wraz z szefem jeździli po restauracjach i knajpach na Lubelszczyźnie i gdzie tylko była taka możliwość Woods występowała na scenie. Tak oto w puławskim klubie Oskar zauważył ją Mariusz Antas, basista, jeden z członków punkowo hardcore’rowego zespołu Hidden World.
Jego matka jest malarką, ojciec muzykiem jazzowym, ma też siostrę Jo, która również jest muzykiem oraz montażystką filmową. W domu słuchało się jazzu i muzyki klasycznej. Patrick uczył się gry na skrzypcach i trzy razy w tygodniu śpiewał pieśni religijne, był członkiem chóru. Około 1997 roku musiał zrezygnować z występów z chórem, bo wraz z początkiem dojrzewania stracił głos. Wtedy też zainteresował się punkrockiem i new wavem. Pierwsze trzy kasety jakie kupił to albumy Faith No More, Pet Shop Boys i Erasure.
Tym razem kolejne moje święto. Nawet podwójne. Po pierwsze to już dwudziesty odcinek Subiektywnego Leksykonu Płyt, które Warto Mieć, a po drugie jutro mija rok, od kiedy dołączyłam do Redakcji bloga PanWinyl.pl. Zawsze lubiłam rozmawiać o muzyce, a przez SLPKWM tych rozmów i okazji do nich zrobiło się o wiele więcej. Bardzo dziękuję za wszystkie słowa uznania i krytyki. Bardzo miło mi słyszeć, że moje pisanie wpływa na poszerzenie Waszego muzycznego świata. To działa w obie strony, bo dzięki Waszym poleceniom ja też miałam okazję posłuchać nowych rzeczy. Bardzo fajna ta nasza muzyczno-winylowa symbioza. A dzisiejsze święto chciałabym uczcić wraz płytą piękną i smutną, przy której można tańczyć i wpadać w bardzo głębokie przygnębienie. Dzisiejszym albumem będzie debiut Tears For Fears “The Hurting”.
To społeczno-polityczny zespół punkowo-post-punkowy. “Przysięgamy, że muzyka jest fajniejsza niż to zdanie brzmi”. Skład: Mat Alano-Martin na gitarze i wokalu, JD Short na basie, Dagan Thogerson na perkusji. 50%ze sprzedaży wszystkich albumów zostało przekazanych na cele sprawiedliwości społecznej.
Zobacz wywiad z Rabbit On The Moon! Dowiedz się z niego co to takiego Muzyka Endemiczna! Co ma wspólnego ekologia z muzyką! Czy da się to połączyć! Czy muzyka może wpływać na zmiany? Czy ma taką siłę? A także o winylu, który premierę będzie miał 25 listopada 2021, a który możecie już zamawiać w preorderze! Dla każdego nabywcy 10 WINYL TOKENÓW W PREZENCIE!
W 2013 roku, za sprawą wytwórni KAYAX płyta “Fire” została wydana na winylu. Niestety do samego wydania muszę się trochę przyczepić. O ile ascetyczna, matowa okładka mnie przekonuje, tak środek jest ubogi. Dwa czarne winyle zostały zapakowane w dwie zwykłe koperty, ktore oczywiście zaraz po rozpakowaniu i umyciu płyt zostały wymienione na odpowiednie. Nie dodano żadnej wkładki czy książeczki, zdjęć, teksów. Kompletnie nic. Uważam, że to bardzo słabo, szczególnie, że jest to album kultowy i limitowany – ukazał się na czarnym złocie w nakładzie zaledwie 500 sztuk.
Czym jest WINYL TOKEN wyemitowany przez Pana Winyla? Czy warto posiadać WINYL TOKENY? Na co je można wymienić? Czy można je kupić / sprzedać / zamienić? Do czego służya aplikacja Sapiency, a do czego Kanga Exhange? Co to wszystko ma wspólnego z muzyką i winylami? Czy warto się tym zaintersować?
Jeśli chcesz poznać odpowiedzi, zapraszam do czytania!
Utwór otwierający jest również jednym z singli promujących album. “One Night” przy którym już na samym początku płyty nie jestem do końca w stanie stwierdzić w jakim gatunku muzycznym (i w jakich czasach!) się poruszam. Smyki przeplatające się z elektroniką, słowa o współczuciu dla ludzi milczących, beznadziejnych próbach i marzeniach, które w końcu się spełnią. Wszystko kumulujące się w refrenie. Ja w ten utwór, nazwany przez Veljanova “erotyczną balladą”, wpadłam od początku.
Blog PanWiny.pl bierze udział w konkursie zorganizowanym przez Influencers Live Wrocław. Nie wiem, czy zostaniemy Twórcą Roku, ale cieszę się, że znaleźliśmy się w tym konkursie oraz, że będziemy (mam nadzieję) na całym wydarzeniu. To dla nas ważne wydarzenie, ponieważ, świat muzyki potrzebuje dobrej ekspozycji w świecie Internetu, szczególnie ten DIY.
Jeśli podoba Ci się to co robimy, to zachęcam do oddanie na nas głosu!
LINK WE WPISIE
O ile “Gulag Orkestar” jest według mnie odegraniem muzyki bałkańskiej (chociaż nie ujmuję mu rewelacyjności, bo lubię i to bardzo), tak “The Flying Club Cup” jest już fantastycznym pomysłem na własną muzykę. W większości pierwszy i drugi album zostały skomponowane na uszkodzonych organach Farfisa, które Zach dostał od cyrkowego klawiszowca. Wszystkie czarne klawisze, oprócz fis nie działały, więc musiał budować na tym, co było sprawne. “The Flying Club Cup” to drugi krążek Beirutu wydany w 2007 roku. Stworzył go młody, bo wtedy zaledwie 21 letni Zach. Na drugim albumie muzyk zabiera nas do Francji, zainspirowany zdjęciem z 1910 roku przedstawiającym zawody balonowe w Paryżu o Puchar Podniebnego Klubu.
Duet przekonuje, że nie piszą piosenek jak większość Artystów. U nich wszystko dzieje się odwrotnie. Zaczynają od dźwięku i “pejzarzy dźwiękowych”. Nigdy nie wiedzą co z tego powstanie i gdzie ich to zaniesie. Nie mają również planów na tematykę płyty czy nawet kolejnego utworu. Nie lubią gdy coś ich ogranicza. Za pomocą elektroniki chcą uzyskać dźwięki jak najbardziej analogowe.
Wokal również jest traktowany jako instrument. Nie jest na pierwszym planie, nie przyćmiewa muzyki. Jednocześnie jest jednym z najbardziej charakterystycznych i wyciszających mnie głosów jakie znam.
Wierzę, że tokenizacja może stworzyć – po raz pierwszy – realną platformę do zamiany tworzonych przez artystów treści w środki finansowe. Zatem dlaczego ja się tokenizuję? Wierzę, że tak jak do tej pory, byłem łącznikiem niezależnych i początkujących artystów ze światem mediów, z szoł-biznesem, ze sprzedażą czy promocją, tak i w tym, sprawdzę się doskonale, będąc gwarantem i dla artystów i dla fanów / inwestorów.
“Śnienie” to dla mnie powitanie pewnego etapu w życiu. Jako już dorosła osoba zdecydowałam się na
ryzykowną rzecz, jaką jest pójście za sercem i ten album jest zwieńczeniem tej drogi, a zarazem jej początek. Świętuję nim trafność swojej decyzji, fakt, że nie zakopałam talentu oraz wytrwałość, która towarzyszyła mi przez te kilka ostatnich lat. Rozprawiłam się w nim z wieloma wątkami w moim życiu. Były to obejmowanie swoje bezbronności i delikatności, szukanie swojego miejsca na świecie, pogodzenie się z niespełnioną miłością. Również szukanie miłości do samej siebie i wyznaczanie granic oraz obejmowanie wolności, którą mam twórczo. Brałam moje rany i po
dokładnym ich obejrzeniu, przykładałam do nich leczniczy kompres, pozwalając im na gojenie się.
Czy da się połączyć gitarę akustyczną z typowo rockowym setupem efektów albo czy „open tuning” jest zarezerwowany tylko dla folku? Da się stworzyć coś sensownego łamiąc schematy? Można zrobić wszystko wbrew obowiązującym regułom i wciąż nagrać album łapiący za serce? Można się o tym przekonać słuchając “Flesh and Blood” zespołu John Butler Trio.
Mama zachęcała ją do nauki baletu, lecz Michelle uważa, że zawsze była do tego zbyt powolna i melancholijna. Drugą wizją mamy była jej córka grająca na gitarze w zadymionym klubie, i tu trafiła w dziesiątkę, przy czym sama zainteresowana nie mogła sobie tego wyobrazić. W tamtym okresie miała plan, żeby zostać reżyserem, filmowcem, lecz gdy spróbowała tworzyć piosenki okazało się, że jest to prostsze i tańsze. Oprócz pisania muzyki nadal kręci krótkometrażowe filmy, które uważa za niezbyt dobre.
Skoro ustaliliśmy już, że “Granda” to jedna z najważniejszych płyt współczesnego polskiego popu, to należałoby wyrazić swoją opinię o jubileuszowym, winylowym wydaniu. Gdy Monika Brodka, za pośrednictwem swoich social-mediów poinformowała rocznicowej wersji na winylu, zdecydowałem, że musi ona trafić do mojej kolekcji. Minęło kilka tygodni, a przesyłka w końcu do mnie dotarła. Delikatnie rozpakowałem karton i pozbyłem się ochronnej folii. Jarałem się jak dziecko! I…
Tak różnorodnego albumu dawno nie słyszałem. Każdy kawałek mógłby być przyczynkiem do innej płyty. Ale może to taka zaleta powstawania płyt w czasie pandemii. Jest tu sporo pomieszania, emocji, co wcale nie jest zaskakujące. Jak czasy są niepewne, to muzyka jest niepewna! Założenie własnej wytwórni i wydanie albumu w formie fizycznej? W ich przypadku okazało się bardzo OK! Emotional Interference, tak nazwali swój label. Płyta dotarła na 17 miejsce Offical UK Sale Charts. Bardzo niezły wynik jak na pierwszy album.
“Helicopters” Porter Band to wyjątkowy album, który znajdował sie w prawie każdym polskim domu we wczesnych latach 80-tych, w którym mieszkali młodzi ludzie słuchający rocka. Płyta brzmiała jak zagraniczna, była powiewem świeżości i zachodu przez swoje post punkowe i nowo falowe zacięcie. Po ponad 40 latach piosenki nadal są świetne i cieszą ucho. Tą płytę warto mieć!